Od szóstej klasy podstawówki choruję na anoreksję, przez co dwa lata temu przeszłam też epizod depresyjny. Czego wtedy potrzebowałam? O tym w tym poście.
Choroby psychiczne są cięższe do zobaczenia niż te fizyczne, często dzieci skutecznie je ukrywają, bo boją się ukazywać własne emocje. Sama tak robiłam – nie pokazywałam nikomu, że potrzebuję pomocy, dopóki nie było bardzo źle. Myślę, że chorobowe zachowania da się zauważyć jednak wcześniej. Rodzice niestety często bagatelizują nasze problemy i zwalają je na okres dojrzewania.
Jeśli już zauważysz u swojego dziecka objawy, np. depresji – szybko się nim zajmij, żeby nie było potem za późno. Chory nastolatek może odrzucać twoją pomoc, ale ty nie możesz się poddać. Napiszę tutaj parę wskazówek, jak pomóc swojemu dziecku z perspektywy młodzieży.
- Po pierwsze: słuchaj nas, nie krytykuj.
- Spróbuj pokazywać, że starasz się zrozumieć
świat z naszej perspektywy. - Chwal nas za każdy krok do przodu, za każdą
zmianę. - Mów o nas do swoich znajomych i rodziny tylko
pozytywne rzeczy. - Spędzaj z nami przyjemnie czas. Wiem, że
nastolatki próbują często odciąć się od rodziców, ale spróbuj się z nami
zaprzyjaźnić – bądź dla nas, pójdź z nami do kawiarni. - Nie obwiniaj nikogo, tym bardziej nas, za naszą
chorobę. - Mimo wszystko pozostań sobą, nie udawaj na siłę
innego rodzica. - Mów nam codziennie coś pozytywnego.
- Spróbuj zainteresować się naszymi hobby. Być
może nie są dla Ciebie zbyt ciekawe, ale spróbuj chociażby pojeździć na
rolkach. - Znajdź z nami wspólny język.
- Rozmawiaj z nami na różne tematy.
- Pytaj naszego psychoterapeutę i lekarza
psychiatrę o nasze zdrowie, o rokowania w leczeniu czy nasze postępy. - Bądź z nami w złych i dobrych chwilach, nie
zostawiaj nas samym sobie. - Nie zapominaj o swoim zdrowiu. Jest tak samo
ważne jak nasze.
To tylko parę wskazówek, które chciałabym polecić rodzicom dzieci chorych na zaburzenia psychiczne. Wierzę, że wtedy byłoby nam – waszym dzieciom, o wiele łatwiej wygrać z chorobą. Mimo wszystko najważniejsze jest, aby nigdy się nie poddawać i cały czas walczyć. Wyjście z tego bagna może być bardzo trudne, ale jest możliwe.
Ja jestem coraz bliżej mety, z rodzicami jest mi łatwiej.
Autorka: Angelika Friedrich, Nastoletni Azyl
Zdjęcie: Anna Cz.
