Zaburzenia odżywiania się u mężczyzn – historia i kontekst społeczny

Już Galen, rzymski lekarz greckiego pochodzenia twierdził, że mężczyźni, podobnie jak kobiety, nie potrafią oprzeć się pokusie poszczenia, choć dziś, to raczej kobiety utożsamiane są z tą wszechogarniającą manią odchudzania i diet. I tutaj kolejny raz myślenie w kategoriach stereotypu zawodzi.

Mężczyźni są w równym stopniu, jak kobiety mocno skoncentrowani na dążeniu do idealnej sylwetki, z tą różnicą, że rozumieją ją jako idealny kształt ciała (body shape).

U połowy z nich droga do „sukcesu” prowadzi poprzez zmniejszenie masy ciała, a u reszty poprzez jej zwiększenie.

W obu przypadkach chodzi jednak o zbudowanie odpowiedniej sylwetki, a nie o osiągnięcie konkretnej wagi.

Wśród większości mężczyzn panuje przekonanie, że posiadanie delikatnej muskulatury lub porządnego umięśnienia bez grama tkanki tłuszczowej jest obiektem trudnych i długotrwałych dążeń.

Hobza i wsp. (2007) udowodnili, że w ostatnim czasie media w coraz większym stopniu propagują obraz nieprawdopodobnie szczupłych mężczyzn z wyrzeźbionymi mięśniami brzucha, traktując ich w kategoriach ideału.

Stają się oni dla odbiorców – czytelników i widzów – modelem, z którym dokonują negatywnych dla siebie porównań.

W procesie społecznego uczenia się, chłopcy postrzegają siebie jako „grubych” w momencie, gdy osiągają masę ciała nieco wyższą niż średnia w populacji, natomiast dziewczynki uważają siebie za otyłe, gdy ich waga znajduje się ok. 15-18% poniżej norm przeznaczonych dla ich wieku.
Proces ten następuje bardzo wcześnie bo między 7 a 12 rokiem życia.

Współczesna kultura, w mniejszym stopniu lansuje stosowanie diet u chłopców .

Autorka: Agnieszka Stachowicz

Cały artykuł do przeczytania na stronie www.glodne.pl: http://glodne.pl/zaburzenia-odzywiania-sie-u-mezczyzn-historia-i-kontekst-spoleczny/

Glodne logo