Terapeuci podejmujący się podejścia FBT są stawiani w wyjątkowej sytuacji. W najpopularniejszych terapiach, leczenie opiera się na eksplorowaniu życia i wyodrębnianiu tych elementów, które mogą być przyczyną choroby. Przeciwnie, w terapii FBT główny nacisk kładziony jest stricte na tu i teraz, na kwestie dożywiania, zapobieganie zachowaniom bulimicznym i utrzymanie odpowiedniej wagi. Jest to wyjątkowa sytuacja i zapewne dla wielu terapeutów nienaturalna albo wręcz trudna.
Na początku terapii kluczowe jest zaangażowanie rodziny i przygotowanie jej do wzięcia na siebie odpowiedzialności za wypełnianie obowiązków związanych z procesem terapii. Mimo tego, że terapeuta ma na swoich barkach prowadzenie terapii to, de facto leczenie odbywa się w domu, a nie podczas sesji. W terapii FBT głównym zadaniem terapeuty jest wspieranie, konsultowanie, edukowanie o zagrożeniach, jakie niosą ze sobą zaburzenia łaknienia i stworzenie wraz z rodziną oraz chorym metod, które będą stosowane w domu. Wypracowywane są one poprzez wykorzystywanie kompetencji terapeuty, ale także znajomość realiów domowych, w których funkcjonuje rodzina. Celem ich jest zatrzymanie postępu choroby oraz przywrócenie odpowiedniego dla wieku pacjenta kierunku rozwoju. Istotne jest by wokół tych działań stworzyć sojusz między rodzicami tak, by mogli w konsekwentny sposób realizować swoje postanowienia. Z drugiej strony istotne jest, aby z rodzeństwa stworzyć oparcie dla chorego tak, by nie czuł się on osaczony przez rodzinę.
Cały artykuł do przeczytania na stronie www.glodne.pl: http://glodne.pl/terapia-rola-terapeuty-zalozenia-etapy-terapii/
