Podstawowym aktem prawnym zapewniającym opiekę nad pacjentem z dysfunkcjami psychicznymi jest ustawa z 19 sierpnia 1994r. o ochronie zdrowia psychicznego.Wskazany dokument reguluje obszary związane m. in. bezpośrednio z pacjentami, organami odpowiedzialnymi za organizację i kontrolę przebiegu leczenia, a także pielęgnacji. Obejmuje również podział odpowiedzialności za zapewnienie opieki psychologicznej potrzebującym, rozkładając ją na jednostki samorządu terytorialnego (gminy, powiatu, województwa) i Narodowego Funduszu Zdrowia. Dodatkowo stanowi jeden z głównych celów Narodowego Programu Ochrony Zdrowia Psychicznego.
Na początku warto wyjaśnić do jakiej populacji odnosi się wskazany akt prawny, a zatem, kogo włącza się w zakres pojęcia „osoba z zaburzeniami psychicznymi”. We wskazanej grupie mieszczą się osoby, w przypadku których wykazano zaburzenia psychotyczne, zw. inaczej osobami chorymi psychicznie. Do wskazanej kategorii zaliczono również jednostki z upośledzeniem umysłowym. Ostatnią grupę stanowią ludzie przejawiający inne zakłócenia związane z czynnościami psychicznymi, co oznacza, że zaobserwowano u nich objawy które w oparciu o aktualną wiedzę medyczną kwalifikują się do zaburzeń psychicznych (osoba przejawiająca takie objawy wymaga udzielenia jej pomocy i/lub opieki niezbędnej do życia w danym środowisku społecznym czy też rodzinnym).
Autorka: stażystka Fundacji Zobacz… JESTEM – Katarzyna Wojewódzka
Cały artykuł do przeczytania na stronie www.glodne.pl: http://glodne.pl/ochrona-zdrowia-psychicznego/
