Kilka dni temu minęło 365 dni starego roku. To oznacza jedno: pewien rozdział naszego życia się skończył. Można powiedzieć, że każdy rok jest kolejnym rozdziałem naszej historii. Historii, jaką jest nasze życie. A skoro teraz zaczęliśmy pisać od nowa kolejny rozdział, powinniśmy na tyle, na ile będziemy w stanie, ulepszać go każdego dnia.
Bądźmy wdzięczni za każdy dzień. Za to, że otworzyliśmy oczy i jesteśmy zdrowi, za to, że mamy rodzinę, za każdą drobną drobnostkę. Bo właśnie te drobnostki składają się na szczęście. Bądźmy wdzięczni za wszystko, co nas spotyka i doceniajmy prezenty od losu, nawet te nietrafione. Nauczmy się być bardziej uważni na nasze własne potrzeby. Nie zapominajmy o nich i nie zsuwajmy ich na dalszy plan. Zwracanie uwagi na własne potrzeby i spełnianie ich wcale nie jest oznaką egoizmu, tylko drogą do zachowania naszego zdrowia. Nie rezygnujmy z marzeń, nawet tych, które wydają nam się nieosiągalne. Nie wymyślajmy kolejnych wymówek, które tylko oddalają nas od osiągnięcia jakiegoś celu. Skoro coś jest dla nas ważne, to znak, że powinniśmy to zrobić. Jeśli tego nie zrobimy, nieważne, ile czasu upłynie, bo zawsze będziemy żałować, że nie spróbowaliśmy sięgnąć gwiazd. Nie odkładajmy życia na później. Nie mamy pewności, że jutro się obudzimy. Życie to nie jest sport dla widzów. Bądźmy dobrzy i wyrozumiali dla siebie i dla innych. Przymrużmy czasem jedno oko na rzeczy dziejące się wokół nas. Branie wszystkiego zbyt poważnie nie będzie miało dla nas dobrych konsekwencji. Nie bierzmy życia na poważnie, bo i tak nie wyjdziemy z niego cali. Trudności czy kłopoty zawsze będą. Ale to od nas zależy, jak do nich podejdziemy i z jakim nastawieniem, Nie porównujmy się do innych, bo obiektywna skala nie istnieje. Każdy z nas ma inną historię, która sprawiła, że jest takim człowiekiem, jakim dzisiaj jest. Więc porównywanie się jest bezsensowne. To tak, jakby porównywać żółwia i krokodyla. Należą do jednej grupy, do grupy gadów, ale są całkiem inne. I mają inne możliwości. Każdy z nas jest inny, wyjątkowy i jedyny w swoim rodzaju. Uśmiechajmy się i śmiejmy, kiedy tylko możemy. Czyli przez cały czas. Będzie to miało dobry wpływ na nas ale i na ludzi, z którymi przebywamy. Bądźmy odważni. Tak wiele rzeczy nas omija z powodu strachu. Często okazuje się, że ten strach był zupełnie nie potrzebny. A odwaga to też świadomość, że jest coś ważniejszego od strachu. Za jego linią czekają na nas niesamowite przygody! Tym, co musimy zrobić, jest postawienie jednego kroku do przodu. Przekraczajmy linię strachu, bo tylko wtedy dowiemy się, jak wiele rzeczy do tej pory nieosiągalnych, nagle stało się osiągalnymi. Dajmy sobie prawo do popełniania błędów. Na świecie jest 8 mld ludzi i każda z tych osób popełniła jakiś błąd, bez wyjątku. Nie ma czegoś takiego jak perfekcja, jest to tylko złudzenie. Nawet popełniajmy tak wiele błędów, ile się da. Bo one są w stanie czegoś nas nauczyć. Czegoś, co sprawi, że będziemy lepszymi ludźmi. Nauczmy się też sobie wybaczać. Nie zabierajmy sobie tego prawa. Przestańmy marnować czas na spotykanie się z nieodpowiednimi ludźmi. Życie jest zbyt krótkie, aby je spędzać z tymi, którzy wysysają z nas energię i ciągną w dół. Jeżeli ktoś będzie chciał, abyśmy się stali ważni w jego życiu, na pewno zrobi miejsce dla nas. Nie trzeba o to walczyć. Wyrażajmy swoje emocje takimi, jakimi naprawdę są w danej chwili. Jeśli jesteśmy szczęśliwi, dlaczego mamy to ukrywać? Jeśli jesteśmy smutni, dlaczego mamy to ukrywać? Nie patrzmy na to, co inni ludzie o nas myślą. To nie jest zupełnie nasza sprawa. Nie musimy przejmować się opinią ludzi. Nie znają nas, nie wiedzą, co nami kieruje, nawet nie zadadzą sobie trudu, by zrozumieć nasz wybór i nasze motywacje. Każdy z nas jest indywidualną jednostką i robi rzeczy według swojego uznania. A to, że ktoś tego nie rozumie, to nie jest naszym problemem.
Wędrujmy, biegajmy, marzmy, próbujmy, ryzykujmy, podróżujmy. Łammy schematy, odkrywajmy, bądźmy wytrwali, tańczmy w deszczu, oglądajmy wschody słońca, nie kłóćmy się, uczmy się, spełniajmy się w naszych pasjach, płaczmy, kochajmy, szanujmy, nie przesypiajmy życia. Róbmy to wszystko i jeszcze więcej! Bo wtedy nasze życie ma sens.
Nowy rok, nowy rozdział. Więc weźmy pióro i napiszmy go. Tak jak chcemy.
Autorka: Magdalena Pisarska, wolontariuszka Fundacji Zobacz…JESTEM
Zdjęcie: pixabay.com
