Przez niedożywienie rozumie się zazwyczaj niedobór masy ciała i wzrostu, powstałe na skutek niedostatecznego dowozu lub złego wykorzystania energii oraz podstawowych składników pokarmowych. Niedożywienie jest więc skutkiem niedoboru składników pokarmowych w stosunku do aktualnych potrzeb i możliwości metabolicznych organizmu.
Zapotrzebowanie na energię, białko, składniki mineralne i witaminy zależy od wieku, właściwości genetycznych, aktywności i ulega zmianie pod wpływem chorób.
Niedożywienie jest szczególnie niebezpieczne w wieku rozwojowym ze względu na duże tempo wzrastania, a tym samym wyższe zapotrzebowanie energetyczne w przeliczeniu na kilogram masy ciała. Dzieci są znacznie częściej narażone na ryzyko niedożywienia niż pacjenci dorośli w przypadku, gdy dochodzi do zaburzenia równowagi między możliwością wykorzystania substancji odżywczych a zapotrzebowaniem organizmu. Długo trwające niedożywienie, szczególnie w najmłodszym wieku, prowadzi do zaburzenia rozwoju psychosomatycznego, osłabienia systemu odpornościowego (upośledzenia odporności humoralnej i komórkowej), zaburzeń w ośrodkowym układzie nerwowym czy też osłabionej odnowy komórek i tkanek.
Stan odżywienia decyduje o funkcjonowaniu wszystkich narządów (np. niedożywienie pogarsza rokowanie w mukowiscydozie). W zależności od fazy rozwoju ontogenetycznego organizmu (tkanek, narządów) niedożywienie może prowadzić do nieodwracalnych zmian np. w ośrodkowym układzie nerwowym, w okresie płodowym i do 6 miesiąca życia, maksymalnie do 2 roku życia, po urodzeniu objawiającym się opóźnieniem rozwoju intelektualnego i emocjonalnego.
Autorka: Jadwiga Stachowicz – lekarz pediatra, neonatolog
Cały artykuł do przeczytania na stronie www.glodne.pl: http://glodne.pl/niedozywienie/
